Zoals Trump in zijn campagne al liet doorklinken, zal de nieuwe regering onder zijn leiding agressieve maatregelen nemen op het gebied van handel, en waarschijnlijk invoerrechten heffen op de import van producten. Trump heeft naast China ook Duitsland als probleem aangemerkt. Dit is niet verrassend, aangezien de VS een aanzienlijk tekort heeft op de handelsbalans met Duitsland, waarbij het met name gaat om een fors goederenhandelstekort.
Maar in feite drukt Duitsland de binnenlandse consumptie en sluist het zijn surplus aan spaargeld door naar de VS in de vorm van grote kapitaalstromen, waardoor de VS ‘overconsumeert’ en een handelstekort heeft.
Waar de nieuwe Trump-regering zich wellicht vooral richt op de handel in goederen, is het zaak om de handels- en kapitaalstromen vanuit een breder perspectief te bekijken. Vanuit een mercantilistische1 benadering van de handelsongelijkheid tussen de VS en Duitsland lijkt Duitsland te ‘winnen’ en de VS te ‘verliezen’. Maar vanuit een macro-economische kijk op een open economie is het handelstekort tussen de VS en Duitsland het gevolg van kapitaalstromen tussen de twee landen en ook van verschillen in spaar- en investeringscijfers.
Het doel van de handelspolitiek van de Trump-regering lijkt erop te zijn gericht om deze landen te dwingen om meer te consumeren en minder te sparen, waarschijnlijk via allerlei fiscale stimuleringsmaatregelen en een hogere particuliere vraag. Als Trump in zijn opzet slaagt, zal dit de Duitse spaarquote verlagen en het vermogen van Duitsland om zijn teveel aan kapitaal naar de VS te laten vloeien, wat kan leiden tot een vermindering van de netto kapitaalinstroom in de VS, een zwakkere dollar en hogere inflatie en rentetarieven.
_nl.png)
